Hippie in Heaven

Mijn eerste uitstapje en wat voor één! Met een grote groep exchange studenten zijn we naar Ilha do Mel geweest. Ilha do Mel (=honing eiland, ook al heb ik er geen honing gezien) is een eiland vlak langs de kust van Brazilië. Dit betekent dat we eerst een lange busrit voor de boeg hadden. Met een suf hoofd verzamelden twee busladingen vol met studenten zich om 08:00 voor school, hierbij moet je weten dat het zaterdag was en dus erg zwaar. Gelukkig vloog de rit zo voorbij. Zodra een bus, auto of trein begint te rijden val ik altijd in slaap. Ik schrok dan ook wakker toen we al bij de boot waren aangekomen. De kapitein was in een party mood en zette het volume van de muziek keihard zodat we alvast in de stemming konden komen (en wakker werden). De boottocht alleen al was prachtig en je was er zo!

Het eiland
Eenmaal op het eiland aangekomen kreeg ik een smile van oor tot oor die onmogelijk meer van mijn gezicht af te vegen was. Een eiland zoals Ilha do Mel heb ik nog nooit meegemaakt. Auto’s zijn verboden en er mogen zelfs maar een maximaal aantal personen op het eiland vertoeven. Het is een echt bounty/ piraten eiland. De sfeer is onbeschrijfelijk maar zo overheerlijk.

Moeten we hier slapen?
Onze appartementjes waren een beetje mwah, hoe zal ik het zeggen, misschien is goedkoop het beste woord. Toilet werkte nog niet toen we er waren, grote kever in de slaapkamer, een doucheknop die elektrische stroomschokjes geeft als je er aan draait, raam dat wel dicht kan maar dan niet meer open, en maar 1 dunne laken (guys het is koud ’s nachts!). Oh ja en stroom en water op het eiland is nja niet altijd iets waar je zeker van kunt zijn. Maar de hangmat voor de deur, het heerlijke weer, de prachtige omgeving, uitgestrekte stranden met niemand erop lieten je dat in een oogwenk vergeten.

Op ontdekkingstocht
En dan begint het Braziliaanse wachten weer. Wachten totdat iedereen is geïnstalleerd, heeft gegeten en totdat het ‘programma’ begint. Op dat moment besloten we alvast met een paar mensen een klein rondje te lopen. In stilte luisteren naar de bijzondere geluiden, nieuwe geuren ontdekken, bijzondere planten zien en zelfs een prachtig dier. Als iemand mij vraagt wat het mooiste moment is van Ilha do Mel is het wandelen in die omgeving en vlak naast je hoofd een kolibrie zien vliegen, wauw! Ik ken deze vogeltjes alleen uit de film, zo eentje die zo snel met zijn vleugels zwaait dat je zijn vleugels niet meer ziet, dat was zo indrukwekkend!

Quote: “If you want to do something just go, otherwise you won’t see a thing”. Check! Dus vertrokken we snel om een kant van het eiland te ontdekken. Op blote voeten. Ik denk dat ik 75% van de tijd op blote voeten heb gelopen. Ik voelde mij echt als een Hippie in Heaven. Maar goed, door het bosje gelopen, heuvel op, vuurtorentje kijken, relaxen op het strand, rotsen klimmen en ondertussen duizend genieten.

Feestje bouwen
’s Avonds na het avondeten met zijn allen ouwehoeren en drankjes doen om vervolgens rond 23:30 naar de echte party te gaan. Al ben ik ervan overtuigd dat er geen party was geweest als wij niet met zijn allen naar de zelfde plek gingen. Ik heb een gat in de nacht gedanst zoals alleen ik dat kan (Jullie weten wel wat ik bedoel).

Een stukje wandelen
’s Ochtends zijn we halfbrak na het ontbijt naar een andere kant van het eiland gelopen. Dan denk je ach het is maar een eiland, maar dat was me toch een takke eind, niet normaal. Maar goed we made it en dan konden we toch mooi naar een ruïne van een fort kijken, bergje opklimmen om van het uitzicht te genieten en, zoals je al kunt voorspellen, weer teruglopen. Die heuvel omhoog is blijkbaar geliefd voor slangen, ik heb ze niet gespot maar er zijn mensen die wel het een en ander hebben gezien op het eiland. Ander klein dingetje zijn de musquito’s. De ene dag geen beestje te bekennen de andere dag stikt het ervan op het hele eiland, soort van souvenirtjes over mijn hele lichaam zal ik maar zeggen.

Na de late lunch/vroege avondeten was het alweer tijd om de boot terug te pakken. Deze dagen waren echt te snel voorbij. De busreis verliep zeer stilletjes (iedereen sliep), maar ik was zo vol met indrukken dat ik geen oog dicht heb gedaan.

Ik schrijf hopelijk snel weer een verhaaltje.

Liefs, Emmy