Iets Met Water Ofzo

Na alle drukte was het tijd om de rust op te zoeken. Foz do Iguacu was hiervoor de perfecte plaats. Of nou ja rustig, als er met geweld 1.9 miljoen liter water per seconde langs je oren suist is het niet echt rustig natuurlijk. Overweldigend was het wel!

Een stukje geschiedenis
In Foz do Iguacu ligt de meest krachtige waterval ter wereld. Een echt natuurspektakel met uiteraard een mooi verhaal. Volgens een Indiaanse legende waren twee geliefden hier op de vlucht. Een van hen was uitgehuwelijkt en de aanstaande echtgenoot was alles behalve blij met dit vertrek. Uit woede begroef hij zichzelf in de grond en maakte met zijn lichaam een enorme kuil waar een rustige rivier nu in stortte. De geliefden veranderden in een rots en een palmboom die nooit verder kunnen vluchten en samen kunnen zijn.

Klinkt mooi toch? Een meer logische verklaring voor al dit natuurschoon is er dat er tig jaar geleden heel veel lava was. Deze lava werd gesteente en dit zwakke gesteente slijt nogal snel door de rivier dus dan krijg je een grote kuil. Dit gat in de grond is nu beter bekend als Garganta do Diablo; de duivelskeel.

De Braziliaanse kant – Het uitzicht
Foz do Iguacu is een stad die op een drielanden punt ligt waardoor zowel Brazilie, Argentinie en Paraguay met elkaar worden verbonden. Wij hebben de meest indrukwekkende kanten gezien, Brazilie en Argentinie, in 1 dag!

De Braziliaanse kant  is ontzettend indrukwekkend door zijn uitzicht. Vanaf ‘de overkant’ heb je een wonderbaarlijk uitzicht over een groot deel van de watervallen. Je volgt netjes met de meute een pad dat langs alle uitzichtpunten komt en waar het iedere seconde waard is om je camera tevoorschijn te halen om de meest waanzinnige foto’s te maken. Langzaamaan kom je steeds dichterbij de stortvloed van water en dat voel je in de lucht. Het wordt om je heen steeds vochtiger, aan het einde wordt het duidelijk waarom. Met een brug kun je bijna tot in de duivelskeel lopen waar je een gratis verkoelende douche op je te wachten staat. Erg grappig om te zien hoe mensen verwoed plastic regencapes tevoorschijn halen of kopen. Wij zijn voor de puur natuur ervaring gegaan en zeikwaternat terug van de brug teruggekomen, heerlijk fresh!

De Argentijnse kant – De belevenis
Op naar de volgende kant. Busje zoeken (drie keer de ander kant op worden verwezen).  Door de grenspost heen en dus eerst een Braziliaanse stempel en dan een Argentijnse. Verwachten dat je bij de watervallen eindigt maar ergens in de stad worden gedropt. Nog maar weer een busje zoeken. Iets met Pesos en Reais regelen en daar gaan we weer.

De Argentijnse kant is echt een beleving. Je hebt meerdere routes die je langs ieder deel van de waterval kunnen brengen, zowel van bovenaf als er langs als er onder. Officieel zou er ook een brug zijn over de rivier om vanaf de bovenkant de duivelskeel in te kijken maar die is een beetje weggestroomd, letterlijk, dus dat is helaas niet mogelijk. Verder hebben we bijna iedere route gelopen. Zo kom je echt langs idyllische plekjes waar je helemaal kunt wegdromen. Af en toe wordt je een beetje nat, maar aan deze kant ben je helemaal een met de natuur. We hebben hier ook een stukje met een treintje gedaan. Je weet wel zo een rammelgeval wat 2 kilometer per uur gaat maar waardoor je in ieder geval een paar minuten iets minder zweet dan wanneer je wandelt. En niet te vergeten een boottochtje. We hebben de ecological tour gedaan waarmee je met zo een rubberen boot een tochtje maakt over de rivier voordat deze naar beneden stort. Rustig kabbelend om je heen koekeloeren en genieten van zowel de natuur als de dieren om je heen.

*Geluksmomentje: Terwijl je spetters van de watervallen op je lichaam voelt de zon zien ondergaan gepaard met prachtige regenbogen* 

Veel mensen vragen na afloop altijd en wat vind jij de mooiste kant? Een mooiste kant is er niet. Ze hebben allebei prachtige en bijzondere plekken die je iedere keer weer verassen.

Allemaal beestjes
Wanneer je denkt dat de dierentuin geweldig is, dit is honderdduizend keer beter. De cataratas (watervallen) liggen een nationaal park wat goed beschermd wordt en daardoor een superplek is voor allerlei beestjes om te wonen. We hebben letterlijk miljoenen vlinders gezien, hagedissen, van die varaan beest gevallen, spinnen uiteraard, een aapje, toekans, een schildpad in de verte, iets wat papa een neusbeertje heeft gedoopt die tot voor je voeten komen scharrelen en nog iets waarvan we niet eens op de naam zijn gekomen. Waarschijnlijk ben ik nog wel wat vergeten want er zijn zoveel beestjes om te zien. Oja een bizarre hoeveelheid roofvogels die je boven de watervallen ziet cirkelen en af en toe ziet uitrusten in het midden van de rivier op een rots. Puur natuur.

Parque das Aves
Om onze beestjes kennis nog een beetje uit te breiden zijn we de volgende dag naar Parque das Aves geweest, de vogeltuin. Dat is wel even wat anders dan de vogeltjes die je in je eigen tuin ziet rondvliegen. Prachtige tropische vogels, toekans in de mooiste kleuren, papegaaien die je alleen maar op televisie hebt gezien en weel veel schoons waarvan ik de naam echt niet weet. Daarnaast is er nog een grote diversiteit aan vlinders, wat krokodillen, reptielfiguren en kruipgevallen. Aan het eind van het verhaal natuurlijk ook nog wat spectaculairs. Een slang die gewoon op wat takken is gedrapeerd zodat de bezoekers deze kunnen aaien, ja heb ik gedaan, en de mogelijkheid om zo een prachtige papegaai in het echie vast te houden. Niet te dicht bij houden want deze papegaai was erg geinteresseerd in glinstertjes en t-shirts.

De paar dagen hier vlogen echt als een speer voorbij. Ik ben erg benieuwd hoe onze volgende bestemming is, op naar Florianopolis.

Liefs, Emmy