Sao Paulo – “De Chaotische”

Zoals jullie waarschijnlijk allemaal wel weten heb ik inmiddels hoogstaand bezoek vanuit Nederland ontvangen. Papai e Mamai kwamen even kijken hoe het hier vertoeven is en samen met hen heb ik ‘een paar’ uitstapjes gemaakt naar Sao Paulo, Foz do Iguacu, Florianopolis en Morretes. Uiteraard hebben ze ook mijn wonderschone woonplaats Curitiba gezien, maar daarover schrijf ik later nog een keertje.

Hoezo groot?
Om jullie een kleine voorstelling te geven van de omvang van Sao Paulo begin ik mijn verhaal met wat cijfertjes. Er wonen in Sao Paulo namelijk 20,5 MILJOEN inwoners. Hij staat dan ook op de 9de plaats van grootste stad ter wereld. Om een vergelijking te maken; in Nederland wonen er slechts 16,9 miljoen mensen en dat noemen ze dan een land. Hoe bezoek je alles in 2,5 dag vraag je je dan misschien af? Uhh, nou niet! Maar ik denk dat de grootste hotspots hieronder wel voorbijkomen.

Reizen en Caipi's
Terwijl paps en mams met het vliegtuig naar Sao Paulo kwamen heb ik vanuit Curitiba de bus gepakt. Een rustig reisje met zigzaggende wegen, uitzicht op bananenplantages en nieuwe ‘vrienden’. Tijdens mijn busreis besloot namelijk een of andere man uit Nigeria verliefd op mij te worden. Halverwege de reis had ik al een Nigeriaanse naam gekregen en alles en ik durf te wedden dat als de reis nog langer had geduurd dat ik met Afrikaans ritueel en al getrouwd zou zijn in een bus. Maar goed, verder ging alles prima en kwam ik netjes ‘op tijd’ (3 uur later dan gepland = geplande aankomsttijd van de vlucht vanuit Nederland) aan op het vliegveld om papa en mama op te halen. Met een grote lach en een dikke knuffel werd ik dan ook herenigd met het thuisfront.

Nog een uurtje in de taxi en we waren eindelijk in het appartement, beter gezegd verblijfplaats. Want een appartement is een huis met inboedel en hier bestond de inboedel uit bedden en banken. Dat de keuken niet voorzien was van een gasfornuis, borden, bestek, glazen of ieder ander ding wat eigenlijk in een keuken thuis hoort zorgde ervoor dat we creatief met onze verblijfplaats om moesten gaan. Onze uitvindingen: een yoghurtbekertje kun je ook uit drinken en de aluminium dekseltjes kunnen tot lepels worden gevouwen. O Yeah!

Maar goed van reizen wordt je moe dus zijn we snel op zoek gegaan naar een restaurant om de eerste Braziliaanse maaltijd te nuttigen die uiteraard alleen maar gepaard kunnen gaan met een Braziliaanse caipi! En dan blijkt dat zowel paps als mams erg jolig worden van deze eerste versnapering. Al giechelend vonden we daarna de weg terug naar onze verblijfplaats.

Centrumpje pakken
De beste manier om een stad te leren kennen is om gewoon even een centrumpje te pakken. Lang leve google maps liepen we in de juiste richting en vanaf daar hebben we eigenlijk gewoon een beetje op de bonnefooi rond gewiebeld. We hebben vooral rondgelopen in het historisch centrum. Daar kwamen uiteraard een oud theater; Teatro Municipal, een oude kerk; Catedral da Se, een oude brug; Viaduto do Cha en een oud gebouw; Edificio Martinelli gezien. Deze laatste is een wolkenkrabber die in 1925 het hoogste gebouw van Brazilie was. Hier zijn we met de lift omhoog gegaan om zo ver als je ogen kunnen kijken wolkenkrabbers en gebouwen te kunnen zien.

Parque do Ibirapuera
Om te vluchten van de herrie is Parque do Ibirapuera een perfecte plek. Zoals in ieder park hier wordt er ontzettend veel gesport. In dit park zijn er ook veel musea (niet bezocht). Een derde goede optie is namelijk lekker rondwandelen, boompjes en beestjes kijken en neerploffen in de schaduw om voorlopig niet meer op te staan *zucht*.   

Vila Madelena
Vila Madelena is de kunstenaarswijk van Sao Paulo. Deze wijk staat vol met cafeetjes, restaurant, galeries en alternatieve winkeltjes. Note: dan moet je er wel op zaterdag naartoe gaan en niet op zondag zoals wij deden en alles dus dicht was. Wel hebben we kunnen genieten van de vele mooie graffiti die de muren van deze wijk weergeven. De mooiste plakplaatjes vind je in Beco do Batman. Een steeg die van onder tot boven versierd is met professionele graffiti. Als creatieveling voelde ik mij hier helemaal op mijn plek.

Avenida Paulista en MASP
De Avenida Paulista is de bekendste straat van heel Brazilie en wordt vaak vergeleken met Wall Street. Voor mij was het gewoon een lange en brede straat met veel gebouwen, tsja dat. Aan deze weg ligt ook het MASP (Museo de Arte Sao Paulo) waar we een bezoekje aan hebben gebracht. Mooie schilderijen en foto’s van zowel internationale en nationale helden (hallo meneer Van Gogh en Rembrandt). Daarna hebben we in het park ertegenover nog naar wat live muziek geluisterd om onze lieve voetjes wat rust te gunnen.

Liberdade
Voordat ’s middags onze vlucht naar de volgende stad vertrekt hebben we nog tijd om de wijk Liberdade te bezoeken. Hier woont de grootste Japanse gemeenschap buiten Japan. Nu ben ik nooit in Azie geweest maar volgens padre deed de wijk meer Chinees dan Japans aan. De straten hebben typische lampionlantaarnpalen waardoor je jezelf helemaal, ahum, in Azie waant. De vele winkeltjes hebben een grote overeenkomst; ze verkopen Aziatische rommel. Ik vroeg mij op een gegeven moment toch af hoe de huizen van deze importchinezen er van binnen uit zouden zien. Volgens mij kun je er niet eens meer lopen door de hoeveelheid van gelukskatjes en prulariaritus.

Herrie en Slootwater
Tot slot nog even twee topics die ik niet over kan slaan. De eerste is herrie. Sao Paulo is ontzettend druk, groot, lawaaierig, grijs en ik ben blij dat we weg kunnen van de herrie. Ik heb zeker geen spijt dat ik Sao Paulo heb bezocht, maar het is allemaal toch net een beetje te alles en eigenlijk niet zo heel bijzonder, naar mijn mening uiteraard.

Puntje twee gaat over koffie. Sao Paulo is de stad waar de koffie bij wijze van spreken uitgevonden is. Zelf ben ik gelukkig geen koffiedrinker. Echter, zoals mijn ouders het hebben verwoord, hebben ze hier wel het slechtste slootwater ooit. Het is dat er cafeine in zit en je lichaam er naar snakt, maar voor je plezier een kopje koffie drinken zit er hier niet zo snel in. Later heeft een taxi chauffeur ons uitgelegd hoe dit komt. Alle goede koffie wordt gewoonweg geexporteerd waardoor de slechte koffie over blijft voor de eigen bevolking. Nu is er wel goede koffie, alleen is die voor de mensen die in Brazilie wonen bijna onbetaalbaar gemaakt. Later tijdens onze reizen hebben we wel goede koffiezaakjes gevonden moet ik hierbij nog even vermelden, je moet gewoon heel goed weten waarnaar je moet zoeken.

Liefs, Emmy